Familieopstellingen hebben tot doel herstel te plegen door terug naar verbinding te gaan binnen een systeem en de verstrikking te ontwarren. De liefde wordt uitgenodigd om terug te stromen waardoor er weer beweging ontstaat in het systeem.

 

De aanleiding voor een opstelling kan voor de vraagsteller een probleem of klacht zijn waar hij/zij al lang mee rondloopt, of een vraag over (gedrags)patronen waar hij last van heeft en waarvan niet duidelijk is waar de oorsprong ligt. Bij familieopstellingen wordt vervolgens het individuele bewustzijn op dat wat er is als het ware vergroot. Persoonlijke problemen worden juist in verband gebracht met waar vaak de werkelijke oorzaak ligt: de familie, het systeem van herkomst. Dankzij familieopstellingen kunnen we doorzien wat de functie van ons gedrag was in de totale familiestructuur en wat ons dat heeft gekost.

 

Hoe werken familieopstellingen? 

​

Het herstel gebeurt zonder dat de werkelijke familie zelf aanwezig is. Er wordt een groep gevormd met behulp van representanten, mensen die aanwezig zijn bij de opstelling. Zij hoeven de vraagsteller of elkaar niet te kennen. Soms worden opstellingen individueel gedaan en wordt gebruik gemaakt van poppetjes of kussens om de verschillende leden van een familie te representeren. Hiernaast kunnen ook organisaties of bedrijven worden opgesteld.

 

Een familieopstelling begint met een kort gesprek tussen de vraagsteller en facilitator, degene die de opstelling (bege)leidt. De vraagsteller brengt een thema, een probleem of een voorgrond symptoom in dat voor hem belangrijk is. De facilitator doet een korte exploratie naar welke familieleden met dit thema te maken hebben en wat er ooit in de familie gebeurd is. Het blijkt dat ingrijpende gebeurtenissen die vier of vijf generaties geleden hebben plaatsgevonden nog hun invloed kunnen uitoefenen.

 

Vervolgens kiest de vraagsteller intuïtief leden van de groep die zijn respectievelijke familieleden gaan representeren. De vraagsteller kiest ook een representant voor zichzelf. Belangrijk is dat de facilitator zich beperkt in zijn informatie tot de feiten. Hij hoeft geen verhalen of veronderstellingen te weten.
 

De representanten wachten vervolgens op de aanwijzingen van de vraagsteller. Deze zet de representanten intuïtief één voor één in de ruimte, op een plaats die voor hem juist aanvoelt. Hij neemt de representant bij de schouders, centreert zich op zijn gevoel en plaatst de representant op de juiste plek. De opstelling gebeurt vanuit het hier en nu. Als alle representanten op deze manier zijn opgesteld, is een ruimtelijk beeld van zijn familie ontstaan. De vraagsteller neemt plaats tussen het publiek en wordt observator van zijn eigen systeem. En dan gebeurt er iets bijzonders!

 

De representanten worden door de facilitator uitgenodigd gewaar te zijn, zonder beredenering en zonder persoonlijke invulling, van de lichamelijke sensaties, gevoelens, interacties en woorden of zinnen die naar boven komen. Zij worden in contact gebracht met wat wel ‘het wetend veld‘ genoemd wordt. Ze krijgen toegang tot informatie waarover eigenlijk alleen de familieleden zelf beschikken. Soms hebben ze zelfs hun lichamelijke symptomen. Dit alles gebeurt zonder kennis en toch is alles geweten. Dat wat geweten is, wordt zichtbaar, de familieziel openbaart zich in een opstelling. We krijgen toegang tot een diepere, verborgen laag; iets dat verder gaat dan het weten en het bewuste. Dit fenomeen is tot nog toe niet verklaarbaar.

 

De facilitator gaat vervolgens de representanten bevragen over de gewaarwordingen. Hij voelt in en wordt zelf ook gewaar. Hij stelt vragen aan de representanten en laat het verhaal van de familie zich in alle rust ontvouwen. Hierdoor wordt de onderliggende dynamiek van het systeem duidelijk. Aan de hand van deze informatie gaat hij stapsgewijs toewerken naar herstel.

 

Op het einde van de opstelling wordt de vraagsteller zelf in zijn systeem teruggeplaatst. De representant gaat weer tussen het publiek zitten. De vraagsteller neemt zijn eigen plek in, in de herstelde orde van zijn familie, in een nieuw ruimtelijk beeld van zijn systeem. Dit nieuwe beeld is op de toekomst gericht. Hiermee wordt de opstelling afgerond. De vraagsteller wordt gevraagd alle representanten te bedanken en ze terug naar hun plaats te brengen.

 

Na de opstelling is er geen analyse of bespreking. Elke feedback of interpretatie van de groepsleden ontkracht de opstelling. Het kan zijn dat het probleem niet wordt opgelost of dat er (nog) geen herstel mogelijk is, de ziel van de familie geeft dan aan dat de tijd er nog niet rijp voor is.

 

‘Ik ben Imandt’ organiseert regelmatig een dag familieopstellingen in Tongeren, België en in Maastricht.

​

​

​

​